O. Cydzik rzucił temat homoseksualizmu i ustawy o związkach. Oczywiście zaraz z jego ust i ust słuchaczy polał się rwący potok pomyj i bredni. Po 1 zadzwonił słuchacz, który zna temat nie tylko teoretycznie, bo ma przyjaciela homoseksualistę. Opowiedział się na wstępie przeciwko prawu do adopcji, ale poza tym skontrował każdą inną tezę o. Cydzika, włącznie z ocenzurowaną Szyszkowską (potem o. Cydzik przyznał się, że cytuje ją z... "Naszego Dziennika"). Słuchacz Paweł mówił o tolerowaniu, o miłości, prawie do życia bez prześladowań. O. Cydzik wił się jak piskorz. Najlepszy kawałek to dialog o miłości. Słuchacz mówił, że gdyby z miłości, do osoby czy do Boga, musiała koniecznie wynikać prokreacja, to on woli sobie siebie nie wyobrażać, kochającego Boga w ten sposób. O. Cydzik piłował, że z miłości dwojga osób musi coś wynikać, oczywiście dziecko. Odpowiedź słuchacza, że nie musi to być dziecko, może to być wiersz kojarzy mi się z przesłuchaniem Brodskiego (na pytanie sędziego jakie ma kwalifikacje do pisania wierszy odpowiedział, że to talent od Boga). Poruszyła mnie ta rozmowa. Trudno mi ją opisać, ale w wypowiedziach Pawła było natchnienie i miłość jaką czasem widuję u moich niektórych chrześcijańskich znajomych, którzy szczerze przejmują się wiarą i dają świadectwo sobą. Taka misja ewangelizacyjna, z którą słuchacz poszedł do Radia Maryja.